10 de maig 2008

Miedo que me invade


Fear by seppe123



Estoy a la que salto

Mi alma en vilo
al oír el teléfono
al descolgar
al oír tu voz.

Miedo de que me digas algo inesperado

Merodean por nuestra casa
y me da miedo que descubran una cosa nueva.

Cada vez tengo más ganas que esto acabe,
que la pesadilla se acabe
y no nos devore más
y no nos usurpe más
y no nos...

6 comentaris:

  1. y no nos separe más...

    Alegría, hace tiempo que no vengo a respirar el aire fresco de tu Huerta... pero veo que sigue tan intenso como siempre! como el sur en primavera... :)

    Hasta pronto!

    ResponElimina
  2. Quina por la fotografia!! I quina angoixa les paraules... Esperar que un mal moment acabi és terrible... Perquè es fa etern fins que no ha passat. Espero que passi ràpid.

    Somriures

    ResponElimina
  3. anónimo t, muchas gracias por añadir un verso más. Un poquito más al norte también tenemos primavera, quizás no tan perfumada como la que tenéis en el sur. Sin duda lo que más me gusta son los días que poco a poco se hacen más calurosos con brisas frescas que lo atraviesan además de esos días de lluvia que sin quererlo te transportan en segundos hacia el otoño. Gracias por pasarse y un abrazo de corazón.

    És angoixant Núr, oi? Per això la vaig escollir, és com si algú l'estigués estirant per les cames i no dubtes en esgarrapar la paret si cal per a no ser engolida. Sí, és fa etern però tenim una ment tant fugissera que segur que quan passi, al cap d'uns mesos quedarà enterrat a l'oblit. Gràcies pels somriures ;)

    ResponElimina
  4. Yo también temo a mis miedos.

    Es un no vivir.

    Besos.

    ResponElimina
  5. Gracias a ti por escribir lo que escribes, Alegría... otro gran abrazo para ti.

    t

    ResponElimina
  6. TOROSALVAJE, los tendremos que meter en un saco y dejarlos olvidados en cualquier avión que vaya lejos, muy lejos.

    Señora t, gracias a ti por pasarte pillina!!

    ResponElimina